வாரத்தின் கவிதை: அன்னே ஃபின்ச் எழுதிய மன்னிப்பு, வின்சில்சீயின் கவுண்டஸ் | கவிதை

மன்னிப்பு

‘உண்மைதான், நான் எழுதுகிறேன்; மற்றும் என்ன விதி என்று சொல்லுங்கள்
நான் தனியாக இருக்கிறேன் முட்டாளாக விளையாட தடை
ஒரு அலைந்து திரிந்த அருங்காட்சியகம் தோப்புகள் வழியாகப் பின்தொடர
மேலும் எனது மகிழ்ச்சிக்காக போலியான யோசனைகள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறதா?
அது ஏன் என் பேனாவில் தவறு இருக்க வேண்டும்,
மைரா தனது முகத்தை வர்ணிக்கும்போது, ​​ஒரு எண்ணத்தை வரைவதற்கு?
லாமியா மேன்லி பம்பர் பறக்கும் போது,
கடன் வாங்கிய ஆவிகள் அவள் கண்களில் பிரகாசிக்கின்றன,
எனக்குள் ஏன் இவ்வளவு வீண் விஷயம் இருக்க வேண்டும்
என் குளிர்ச்சியான மூளையை கவிதையால் சூடுபடுத்தவா?

ஆனால் நான் தவறாக எழுதுகிறேன், எனவே பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
ஃபிளாவியா தனது நாற்பதாவது வயதில் இப்போது நிறுத்தப்படுகிறாளா
ஒவ்வொரு இடத்திலும் அந்த முகம் தெரியட்டும்
பதினைந்து வயதில் எல்லா ஊர்களும் எதை நிராகரித்தன?
ஒவ்வொரு பெண்ணுக்கும் அவளது பலவீனம் உள்ளது; உண்மையில் என்னுடையது
வெற்றிபெற நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும் இன்னும் எழுத வேண்டும்.
ஆண்களுக்கும் இது அவ்வளவு எளிதாகக் கிடைக்கவில்லை;
புத்திசாலித்தனம் நிறைந்த பெரும்பாலான படைப்புகளில் Ev’n
(சொர்க்கத்துடனான எங்கள் முதல் அத்துமீறலிலிருந்து அனைவரும் மிகவும் பலவீனமாக உள்ளனர்)
மன்னிக்கப்படுவதை விட பாராட்டுவது குறைவு.

இந்த வாரம் வின்சில்சியாவின் கவுண்டஸ் ஆனி ஃபின்ச் (1661-1720) ஒரு இரவு நேர ரெவரியாக இருந்ததைக் குறிக்கிறது. சில வருடங்களுக்கு முன் இங்கு இடம்பெற்றது. ஃபின்ச் ஒரு பல்துறை கவிஞராக இருந்தார், அவருடைய திறமைகள் நையாண்டி உட்பட பல்வேறு வடிவங்களையும் வகைகளையும் தழுவியது. தி அபோலாஜியில், அவர் தனது காலகட்டத்தின் ஒரு பெண் கவிஞருக்கு இன்றியமையாத பொருள் என்ன என்பதை மிகத் தெளிவாகக் கையாளுகிறார்: கவிதை என்ற ஆண் தொழிலைப் பயிற்சி செய்யத் துணிந்ததைக் காக்கும்.

கவிதை, திடமாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது வீர ஜோடிகள்“‘இது உண்மைதான், நான் எழுதுகிறேன்” என்ற சுய-ஏளனமான ஒப்புதலுடன் தொடங்குகிறது, மேலும் அவர் தன்னை ஒரு கவிஞர் என்று வாதிடுகிறார் – ஒரு கற்பனை உருவம் “முட்டாள் விளையாடுவது” மற்றும் ஒரு அழகிய மேய்ச்சல் அமைப்பில் அருங்காட்சியகத்தை சும்மா பின்தொடர்கிறது. இந்த முரண்பாடான சித்தரிப்பு “போலியான கருத்துக்கள்” என்ற கருத்தாக்கத்தால் சுவாரஸ்யமாக உள்ளது. இந்த சொற்றொடர் கட்டுக்கதையை மறுக்கிறது: கவிஞர்கள், பெண்கள் உட்பட, கற்பனை மற்றும் சிந்தனை திறன் கொண்டவர்கள், அந்த சவால்களில் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள். ஃபின்ச் கலை மற்றும் அதன் தீவிரத்தன்மையைக் கோருகிறார், அதே சமயம் அதை தனது “மகிழ்ச்சிகளில்” ஒன்றாக வலியுறுத்துகிறார் – “இன்பங்கள்” என்பது பெண்களின் திறன்களைக் குறைப்பதற்கான ஒரு சலுகையாகும்.

பெண் கதாபாத்திரங்களின் இரட்டையர்கள் ஹோம் ஃபின்ச்சின் கருத்தை அழுத்துவதற்கு உதவ அழைக்கப்படுகிறார்கள்: மைரா, “ஒரு எண்ணத்திற்கு” பதிலாக “தன் முகத்தை வர்ணம் பூசுகிறார்” மற்றும் லாமியா, வலுவான ஆவிகள் கொண்ட ஒரு “மேன்லி பம்பரிலிருந்து” உத்வேகம் பெறுவது போல் தெரிகிறது. ஃபுல்கே கிரெவில்லில் மைரா நிராகரிக்கும் காதலி செலிகா 22; லாமியா ஒரு லிபிய ராணியாக இருந்திருக்கலாம்.

இந்த பிரகாசமான, சுருக்கமான உருவங்கள் கவுண்டஸின் நட்பு வட்டத்தில் வாழும் பெண்களை மாறுவேடமிடுகின்றனவா என்பதை அறிவது சுவாரஸ்யமாக இருக்கும்.

மைரா மற்றும் லாமியாவைப் போலல்லாமல், கவிதையின் இரண்டாவது சரணத்தில் ஃபிளவியா, ஃபின்ச்சின் நெருங்கிய தோழியாக அடையாளம் காணப்பட்டாள். கேத்தரின் ஃப்ளெமிங். சுயமரியாதையான முதல் வரிக்குப் பிறகு, ஃபிளவியா வெற்றி பெறாத போதிலும் தொடர்ந்து எழுதுவதற்காக ஃபின்ச் வாதத்திற்கு உதவ அழைக்கப்பட்டார். ஒரு பெண்ணைப் பற்றிய நாசகரமான நகைச்சுவை, 40 வயதில், “எல்லா ஊரிலும்” இளமைப் பருவத்தில் வெளியேற்றப்பட்ட போதிலும், நம்பிக்கையுடன் தெரியும், இரண்டு நெருங்கிய நண்பர்களும் பகிர்ந்து கொள்வதில் சந்தேகமில்லை.

அந்தக் காலத்து பெண் எழுத்தாளர்கள் தங்கள் மனத்தாழ்மை மற்றும் துணிச்சலான உணர்வுகளை வசனங்களை முயற்சிப்பதில் வெளிப்படுத்தும் ஒரு மாநாடு இருந்தபோதிலும், தோல்வியுற்ற தொழில் மற்றும் மோசமான திறமை பற்றிய மன்னிப்பில் ஃபின்ச்சின் குறிப்புகளை முற்றிலும் தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ள முடியாது. அதே சமயம், அவர்களை முழுவதுமாக நிராகரிக்க முடியாது. அவர் தனது ஆதரவாளர்கள் இல்லாமல் இல்லை, மேலும் அவரது கணவர் ஹெனேஜ் ஃபின்ச்சின் ஊக்கத்தால் பயனடைந்தார். அவரது Pindaric ode The Spleen 1701 இல் Gildon’s Miscellany இல் வெளியிடப்பட்டது, மேலும் 1713 இல் வெளிவந்த ஒரு சோக நாடகத்தையும் உள்ளடக்கிய அவரது கவிதைத் தொகுப்பில் வெளியிடப்பட்டது. ஆனால் அவரது படைப்புகள் அவரது வாழ்நாளில் அடைந்ததை விட அதிகமான பார்வைக்கு தகுதியானவை, மேலும் அதன் எழுத்தாளர் சில சமயங்களில் ஆண் இலக்கிய நிறுவனங்களின் வரவேற்பால் குத்தப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

ஆண்பால் சாதனைக்கு எதிரான ஒரு எதிர்மறையான தூண்டுதலுடன் மன்னிப்பு முடிவடையும் போது, ​​​​பின்ச் சமநிலை உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறார். “சொர்க்கத்துடனான எங்கள் முதல் மீறல்” (வீழ்ச்சி) மனித இனத்திற்கு அபூரணத்தை கொண்டு வந்ததால், ஆண் புத்திசாலித்தனமும் “மன்னிக்கப்படுவதை விட பாராட்டுவது குறைவு” என்று அவரது இறுதி குவாட்ரெய்ன் அறிவிக்கிறது. தன்னுணர்வுடன் தன்னைப் போற்றும் இளம் எழுத்தாளர்கள், புத்திசாலித்தனம் கொண்டவர்களிடம் தனது விமர்சனத்தை மட்டுப்படுத்துவதன் மூலம், அவர் மிகவும் கடுமையான தீர்ப்பை வழங்காமல் இருக்கலாம்.

மன்னிப்பு என்பது 1702 ஆம் ஆண்டின் ஃபோல்ஜர் கையெழுத்துப் பிரதியைச் சேர்ந்த ஒரு ஆரம்பக் கவிதையாகத் தோன்றுகிறது. கவிதையின் நவீனமயமாக்கப்பட்ட பதிப்புஇரண்டாவது சரணத்தின் எட்டாவது வரியில் ஒரு சிறிய மாற்றத்தைத் தவிர, தாளத்தின் பொருட்டு, “கூட” என்ற எழுத்துப்பிழையை “e’vn” ஆக மீட்டெடுத்தேன். பிஞ்சின் படைப்புகளின் தொகுப்பில் அசல் வாசிக்கப்படலாம் இங்கே.